مقایسه استرس فرزند پروری در مادران کودکان مبتلا به سرطان

سرطان در کودک به عنوان یک رویداد تروماتیک برای والدین در نظر گرفته می شود و بلافاصله پس از تشخیص ابتلای کودک به این بیماری، والدین خصوصا مادر، استرس گسترده ای را تجربه می کنند که سبب مشکلات سازگاری روانشناختی در آنها می شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه خرده مقیاس های استرس فرزندپروری مادران کودکان مبتلا به سرطان به تفکیک جنسیت کودک، تحصیلات، شغل و سابقه بیماری والدین انجام شد.
روش و مطالعه حاضر بصورت توصیفی همبستگی با مشارکت 300 نفر از مادران دارای کودک زیر 18 سال مبتلا به سرطان که به صورت غیرتصادفی و نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات مادران پرسشنامه استرس فرزندپروری Abidin را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری 21- SPSS و با روش های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس چند متغیره) تجزیه و تحلیل شد.
میانگین (انحراف معیار) توقعات کودکان سرطانی بدون سابقه بیماری والدینی ( 1/5) 2/25 و بیشتر از توقعات کودکان سرطانی با سابقه بیماری والدینی ( 1/5) 5/23 بود و نیز احساس سلامت کلی در مادران بدون سابقه بیماری ( 1/5) 5/23 بیشتر از مادران دارای سابقه بیماری (9/2) 3/9 گزارش شد ( 001/ 0>P). ازطرفی بیشفعالی و کاستی توجه در پسران مبتلا به سرطان با میانگین (انحراف معیار) (8/6) 7/22 بیشتر از دختران (2/6) 6/ 21 میباشد (05/ 0>P) و دختران افسردگی بالاتری را در جریان بیماری (5/7) 2/2 نسبت به پسران .(P<0 /05) دندرک هبرجت 24/2 (6/6)
سن و جنس کودک، سن پدر، شاغل یا خانه دار بودن مادر و همچنین سابقه بیماری والدین از عوامل موثر بر میزان استرس فرزندپروری ادراک شده توسط مادران دارای کودکان مبتلا به سرطان است