رشد پس از آسیب و رابطه آن با راهبردهای شناختی هیجانی و در گروهی از بیمارن ام اس

تشخیص بیماری های شدید می تواند برای بیماران استرس و فشار روانی به همراه داشته باشد. رشد پس از آسیب تجربه تغییر مثبت بعد از یک رویداد ناراحت کننده زندگی است.
هدف مطالعه حاضر بررسی رشد پس از آسیب و رابطه آن با راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی در گروهی از بیماران ام اس در شیراز بود.
92 بیمار که تشخیص ام اس را دریافت کرده بودند با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از بین اعضای جامعه ام اس در شیراز انتخاب شدند. دو پرسشنامه شامل مقیاس رشد پس از آسب و نیز پرسشنامه تنظیم هیحانی-شناختی بوسیله آزمودنی ها تکمیل گردید. شاخص های آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار و همبستگی و نیز شاخص های آمار استنباطی شامل تحلیل رگرسیون چندگانه برای بررسی اعداف پژوهش مورد استفاده قرار گرفت و داده ها با استفاده از از نسخه 20 نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که اکثر بیماران ام اس درجاتی از رشد پس از آسیب را تجربه کرده بودند. آزمودنی ها نمره بالایی در قدر زندگی دانستن بدست آوردند مولفه های دیگری که آنها به ترتیب نمره بیشتری داشتند عبارت بودند از تغییر معنوی، استفاده از فرصت ها و رابطه با دیگران. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که از بین وولفه های راهبرهای تنظیم هیجانی-شناختی تنها ارزیابی مجدد و تمرکز مجدد مثبت پیش بینی کننده رشد پس از آسیب بودند.
مطالعه حاضر نشان داد که بیمارانی که از ارزیابی مجدد و تمرکز مثبت استفاد کرده بودند رشد پس از آسیب را بیشتر تجربه کرده بودند