اثر غلظت های مختلف جیبرلیک اسید و هیومیک اسید بر خصوصیات رشد و نمو گلایل (Gladiolus grandiflorus L.) رقم وایت پروسپرتی

گلایل از گل های شاخه برید پیازی مهم با تنوع رنگ، شکل و اندازه بسیار متفادت می باشد. طول سنبله، تعداد گلچه در سنبله، ارتفاع گیاه و زمان گلدهی از جمله عوامل تعیین کننده کیفیت این گل است. در این پژوهش، اثر جیبرلیک اسید در غلظت های 0، 50، 100 و 150 پی پی ام و هیومیک اسید در غلظت های 0، 250 و 500 پی پی ام بر صفات کمی و کیفی گلایل رقم وایت پروسپرتی در یک آزمون فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو فاکتور جیبرلیک اسید و هیومیک اسید در 3 تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که کاربرد جیبرلیک اسید در تمامی غلظت های اعمال شده به طور معنی داری ارتفاع بوته، طول گل آذین و تعداد گلچه در گل آذین را نسبت به تیمار شاهد (غلظت صفر) افزایش و زمان گلدهی را کاهش داد. جیبرلیک اسید همچنین در غلظت 50 پی پی ام تعداد کورملت در بوته و در غلظت های 100 و 150 پی پی ام تعداد برگ، وزن تک کورم و شاخص کلروفیل را به طور معنی داری افزایش داد. هیومیک اسید اثر معنی داری بر زمان گل دهی نداشت درحالی که ارتفاع بوته، طول گل آذین، تعداد کورملت در بوته و وزن تک کورم را در هر دو غلظت مورد استفاده و تعداد برگ، تعداد گلچه در گل آذین و شاخص کلروفیل را در غلظت 500 پی پی ام به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. در نهایت تیمار غلظت های 100 و 500 پی پی ام به ترتیب در جیبرلیک اسید و هیومیک اسید به علت اثرات بهتر بر رشد و کیفیت گل آذین در گل گلایل رقم وایت پروسپرتی پیشنهاد می گردند.