ارزیابی تاثیر کودهای زیستی و شیمیایی بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و رشد شنبلیله (Trigonella foenum-graecum)

امروزه بکارگیری ریزموجودات مفید خاکزی با عنوان کودهای زیستی به عنوان مطلوب ترین راه حل برای حفظ نظام حیاتی اراضی کشاورزی مطرح است. باکتری های آزادکننده پتاسیم، تثبیت کننده نیتروژن و حل کننده فسفر باعث می شوند عناصر بیشتری به صورت قابل جذب در دسترس گیاه قرار گیرد. به منظور بررسی اثر کود زیستی پتابارور2، باکتری سینوریزوبیوم ملیلوتی و کود اوره بر عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیکی گیاه شنبلیله آزمایشی در قالب بلوک های کامل تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار به اجرا درآمد. تیمارها شامل کود زیستی پتابارور2، باکتری (Sinorhizobium meliloti)، تلقیح سینوریزوبیوم+پتابارور2، شاهد مثبت (کوددهی مبتنی بر آنالیز خاک) و شاهد منفی (بدون کوددهی و تلقیح) بودند. نتایج نشان داد که صفات تعداد و سطح برگ و همچنین وزن تر و خشک شاخساره تحت تاثیر تیمار سینوریزوبیوم در سطح احتمال 1% معنی دار شدند. تمام صفات فیزیولوژیکی اندازه گیری شده به جز کارتنوئید در سطح احتمال 1 % و 5 % معنی دار شدند. تلقیح بذر شنبلیله با کود زیستی سینوریزوبیوم و پتابارور2 منجر به افزایش اکثر صفات رویشی و در نتیجه عملکرد شاخساره شد. کاربرد منفرد این کودهای زیستی نتایج بهتری را نسبت به کاربرد تلفیقی آن ها داشت. به طور کلی کاربرد سینوریزوبیوم ملیلوتی نتیجه بهتر و کارآمدتر را در افزایش عملکرد، صفات کیفی و رشد گیاه شنبلیه نسبت به کود پتابارور2 و تلقیح سینوریزوبیوم و پتابارور2 را داشت.