مقایسه روش انتخاب ژنومی و کلاسیک در اصلاح نژاد طیور بومی ایران

زمینه مطالعاتی: در کشورهای در حال توسعه مخصوصا« ایران سرمایه های بومی نقش مهمی در اقتصاد روستایی ایفا می کنند. نژادهای بومی در مقایسه با سویه های تجاری می توانند سطوح بالاتری از عملکرد را در شرایط نامساعد محیطی حفظ کنند.
این مطالعه به منظورمقایسه راهکارهای انتخاب ژنومی و انتخاب کلاسیک در طیور بومی ایران با استفاده از نرم افزار ZPLAN+ انجام شد.
یک سناریوی مرجع و یک سناریوی ژنومی با تعداد 3460 پرنده در هر دو سناریو شبیه سازی شد. سناریوی مرجع بر پایه اطلاعات فنوتیپی و سناریوی ژنومی بر پایه ترکیبی از اطلاعات فنوتیپی و ژنومی با دو جمعیت مرجع 500 و 1000 حیوان برای هر دو جنسشبیه سازی شد. اطلاعات ژنومی مربوط به 4000 مرغ و تعداد متغیر خروس (800 تا 4000) بود. صفات مورد مطالعه شامل تعداد تخم مرغ، وزن بدن در هشت هفتگی، متوسط وزن تخم مرغ و سن بلوغ جنسی بود. برای شبیه سازی این صفات از پارامترهای انحراف معیار فنوتیپی، وراثت پذیری، همبستگی های ژنتیکی و فنوتیپی و ضرایب اقتصادی استفاده شد.
فاصله بین نسلی در هر دو سناریو برابر 5/14 ماه بود. با افزودن اطلاعات ژنومی به سناریوی مرجع دقت برآوردها از 62/0 برای خروس ها و 64/0 برای مرغ ها به 77/0 برای هر دو جنس در سناریوی ژنومی افزایش یافت. رشد ژنتیکی صفات با افزایش تعداد خروس های تعیین ژنوتیپ شده و همچنین با افزایش تعداد پرنده در جمعیت مرجع افزایش یافت. مقادیر رشد ژنتیکی صفت تعداد تخم مرغ، وزن بدن در هشت هفتگی، متوسط وزن تخم مرغ و سن بلوغ جنسی به ترتیب از 22/0، 57/2، 09/0 و 23/0- در سناریوی مرجع به 30/0، 60/3، 11/0 و 27/0- درسناریوی ژنومی با جمعیت مرجع 1000 حیوان افزایش یافت. سود حاصل از برنامه اصلاحی تنها در سناریوی ژنومی با جمعیت مرجع 1000 پرنده نسبت به سناریوی مرجع بالاتر بود.
نتیجه گیری نهایی: استفاده از اطلاعات ژنومی باعث افزایش رشد ژنتیکی در تمام صفات شد. در این تحقیق هزینه ها کاهش نیافتند اما اطلاعات ژنومی دقت انتخاب برنامه اصلاح نژادی را افزایش داد.