تخمین حداکثر دوران انتهایی تیر در قاب های خمشی بتن آرمه با استفاده از پالس معادل حرکات نزدیک گسل

رویدادهای لرزه ای اخیر نظیر زلزله های نورتریج کالیفرنیا در سال 1994، کوبه ژاپن در سال 1995، ازمیت ترکیه در سال 1999 و بم ایران در سال 2003 اثرات مخربی بر تاسیسات زیربنایی شهرها داشته است. در همه زلزله های یاد شده، گسل مسبب، دقیقا در مجاورت مراکز پرجمعیت شهری واقع شده بود. مشاهدات نشان داده است که رکوردهای ثبت شده در نواحی نزدیک گسل و رکوردهای حرکات دور از گسل تفاوت های مهم و اساسی دارند. این حرکات می توانند شامل پالس های بزرگ سرعت و تغییرمکان باشند که پتانسیل تخریب سازه ای قابل توجه ای دارند. این تفاوت در تاریخچه های زمانی سرعت و تغییرمکان دیده می شود، که متاثر از دو اثر راستاپذیری شکست و گام پرتابی است. بعد از مشاهده اثرات مخرب حرکات نزدیک گسل توجه گسترده ای به شبیه سازی و مدل سازی حرکات نزدیک گسل و مطالعه پاسخ سازه ای به حرکات پالس گونه شد. یکی از جدیدترین این مدل ها مدل ریاضیاتی HoseiniVaez و همکاران (2013) می باشد. در این تحقیق حداکثر دوران انتهایی تیر در قاب های خمشی بتن آرمه با استفاده از این رابطه ریاضی از پالس معادل حرکات نزدیک گسل با پاسخ متناظر از رکورد واقعی مورد ارزیابی قرار می گیرد. برای همین منظور 3 قاب بتن آرمه یک دهانه 6، 12 و 15 با سه سطح شکل پذیری 1، 2 و 4 با ارتفاع های متفاوت یک بار تحت رکورد های واقعی و بار دیگر تحت پالس های معادل متناظر آنالیز شده است. با توجه به نتایج مشخص شد که پالس معادل توانایی بالایی در پیش بینی پارامترهای مهندسی نظیر توزیع تغییرمکان نسبی طبقه در ارتفاع و حداکثر دوران انتهای تیر برای قاب ها دارد.