مدرن گرایی و سرمایه اجتماعی خانواده در ایران «تحقیقی در شهر تهران»

خانواده به عنوان مهمترین و اساسی ترین جایگاه امن انسانی به دلیل تحولات ناشی از پیامدهای مدرنیته و نو شدن جوامع بشری دچار تغییر و تحولاتی گشته است که در این میان جامعه ایران هم خالی از این دگرگونی نیست . به واسطه این تحولات، خانواده در دوره مدرن، گونه هایی مختلف را درخود پذیرفته است و همچنین سرمایه اجتماعی این گونه های مختلف خانوادگی را متحول گردانیده است. در این مقاله، هدف اصلی شناسایی سرمایه اجتماعی خانواده ها درمیدان تحقیق است. روش تحقیق پیمایشی و اسنادی است. لازم به یادآوری است که برای ساختن مقیاس ها از آرای نظری صاحب نظران رویکرد دیالکتیکی بودن پدیده های اجتماعی و همچنین آرای صاحب نظران حوزه سرمایه اجتماعی(پاتنام، کلمن، پورتس، بوردیو، گوشال، پتری راسکانن) استفاده گردیده است. قابل ذکراست که چارچوب نظری پژوهش، رویکردی تلفیقی می‏باشد. فرضیات طراحی شده برای پژوهش عبارتنداز: 1- تجددگرایی سنت مآبانه با حراست از سرمایه اجتماعی خانواده قرین است.
2- تجددگرایی مدرن و درحال گذار بزرگ ترین تاثیر را بر کاهش سرمایه اجتماعی خانواده ایرانی به جای گذاشته است. 3- تجددگرایی پسا مدرن موجب افزایش سرمایه اجتماعی خانواده ایرانی می شود. بررسی نتایج به دست آمده گویای به وجودآمدن گونه های مختلف خانواده درجامعه ایران بوده است، هم چنین نتایج به دست آمده نشان داد، بین میزان تجددگرایی و سرمایه اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد