اثر تغییرات شیب گوه داخلی و خارجی پاشنه بر پارامترهای مکانیکی پا در حین راه رفتن بیماران دیابتی با زخم پا

استفاده از روش شیب دادن به پا برای کاهش اوج فشار و زمان اعمال فشار در مناطق کف پا ابهاماتی وجود دارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تغییرات شیب گوه ی داخلی و خارجی بر پارامترهای مکانیکی زخم پا می باشد.
در این پژوهش از 15 بیمار با میانگین سنی 01/2± 3/63 سال استفاده شد. همچنین گوه های 3، 6، 9 و 11 درجه در دو شرایط پوشش داخلی و خارجی در پاشنه بیماران جاسازی می شد و بیماران از روی صفحه ی فشارسنج عبور می کردند. برای هریک از شرایط پوششی بیمار سه بار آزمون را تکرار می کرد. میانگین این تکرارها به عنوان اطلاعات اصلی از پای بیمار در آنالیز آماری واریانس با داده های مکرر استفاده گردید.
در مقایسه با شرایط کنترل (پای برهنه)، نتایج پژوهش نشان داد که، با افزایش شیب گوه در قسمت بیرونی پاشنه اوج فشار در مناطق سر متاتارس سه، چهار و پنج کاهش و در سر متاتارس های یک و دو به صورت معنی داری افزایش پیدا کرد (0/01p=). همچنین با افزایش شیب گوه ی داخلی پاشنه، اوج فشار در متاتارس های سه، چهار و پنج افزایش و در سر متاتارس های یک و دو کاهش معنی داری نشان داد (0/01p=). اوج زمان اعمال فشار، در مناطق سر متاتارس های سه، چهار و پنج در گوه های 3 درجه خارجی پاشنه و 9 و 11 درجه داخلی پاشنه و در مناطق سر متاتارس های یک و دو در گوه های 9 و 11 درجه خارجی و 11 درجه داخلی پاشنه اوج زمان اعمال فشار افزایش معنی داری را نشان داد (0/01p=).
اثر تغییرات شیب گوه ی پاشنه در بین اوج فشار و اوج زمان اعمال فشار در سر استخوان های متاتارسال، متفاوت مشاهده شد. همچنین شیب متوسط 6 درجه خارجی می تواند برای کاهش اوج فشار در سر متاتارس های سه، چهار و پنج و همچنین شیب 6 درجه ی داخلی برای کاهش اوج فشار در سر متاتارس یک مناسب باشد.