ارزیابی تاثیر هورمون های بنزیل آمینو پورین، کینتین و غلظت نیترات آمونیوم روی کشت بساک بادمجان (Solanum melongena L.)

بادمجان (Solanum melongena L.)، یکی از مهم ترین گیاهان صیفی در خانواده سولاناسه است. در این پژوهش نرزایی (آندروژنز) از راه کشت بساک در دو رقم دورگ (هیبرید) بادمجان شامل شانتال و والنتینا بررسی شده است. برای این منظور، ارزیابی تاثیر هورمون بنزیل آمینو- پورین (1، 2، 3، 4، 5، 6 و 7 میلی گرم بر لیتر) و کینتین (4، 5/4، 5، 5/5، 6، 5/6 و 7 میلی گرم بر لیتر) و همچنین نیترات آمونیوم (0، 1238، 5/1547، 1857، 5/2166 و 2476 میلی گرم بر لیتر) در سه آزمایش جداگانه بررسی شدند. بنا بر نتایج تجزیه واریانس، رقم های مختلف در تیمارهای مختلف پاسخ متفاوتی داشتند. به طورکلی، رقم شانتال در دو تیمار 4 میلی گرم بر لیتر از بنزیل آمینو پورین و 6 میلی گرم بر لیتر از کینتین، بیشترین میزان گیاهچه های باززایی شده را به خود اختصاص داد (به ترتیب، 25 و 7/27 درصد). درحالی که رقم والنتینا در دو تیمار 5 میلی گرم بر لیتر از بنزیل آمینو پورین و 7 میلی گرم بر لیتر از کینتین، بیشترین میزان گیاهچه را تولید کرد (به ترتیب، 6/19 و 8/27 درصد). همچنین نتایج نشان داد، افزایش غلظت نیترات آمونیوم در محیط کشت، کارایی کشت بساک بادمجان را بهبود بخشیده است. به طورکلی در این پژوهش، از رقم های شانتال و والنتینا ، به ترتیب 31 و 13 گیاه به دست آمد. برای بررسی های ژنتیک یاخته ای (سیتوژنتیکی)، به صورت تصادفی شمار ده گیاه از هر رقم تجزیه شد و نتایج نشان داد، در رقم های شانتال و والنتینا، به ترتیب 40 و 50 درصد گیاهان بررسی شده، هاپلوئید بودند.