بی اختیاری استرسی ادراری زنان و راه کارهای پیشگیری آن از منظر طب سنتی ایران و مقایسه آن با طب رایج

بی اختیاری استرسی ادرار، ریزش ادرار به دنبال هر گونه زورزدن، سرفه و عطسه بوده، از معضلات بهداشتی وسیع دنیا با تبعات منفی اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و روانی است. هدف این مطالعه، تبیین بی اختیاری ادراری استرسی زنان و دستیابی به روش های پیشگیری از بی اختیاری مذکور در طب ایرانی و مقایسه آن با طب رایج است.
با مطالعه کتابخانه ای، علل ایجاد بی اختیاری استرسی ادراری زنان و راه های پیشگیری از آن در منابع و مقالات طب آلوپاتی و ارتباط علل مذکور با مکانیسم های ایجاد این نوع بی اختیاری ادراری در کتب مرجع طب ایرانی بررسی شد، سپس به تجزیه تحلیل محتوایی دیدگاه طب سنتی ایران در تبیین بی اختیاری ادراری استرسی زنان و راه های پیشگیری از آن با تاکید بر کنترل اسباب ایجاد آن پرداخته، یافته ها با نتایج مطالعات جدید مقایسه گردید.
در سیر تاریخی و منابع مکتوب گذشته، گزارشاتی درباره بی اختیاری ادرار یافته شد. با توجه به علائم بیماری و ریسک فاکتورهای بی اختیاری استرسی ادراری در طب آلوپاتی، این نوع بی اختیاری، برخی انواع سلس البول و تقطیرالبول که در اثر سردی، رطوبت و ضعف مثانه ایجاد شده اند را شامل می شود. بر این اساس، ریسک فاکتورهای ایجاد یا تشدید بی اختیاری ادراری خانم ها، باعث پرولاپس ارگان های لگنی و ضعف لگن است که عامل مهم ایجاد بی اختیاری استرسی می باشد. ضعف یا شلی ارگان های لگنی و از جمله گردن مثانه، باعث ضعف قوه نگه دارنده ادرار توسط مثانه (ضعف ماسکه مثانه) می شود. بوعلی سینا و سایر حکمای طب ایرانی، رطوبت و سردی را عامل ضعف قوه نگهداری ادرار توسط مثانه می دانند. پیشگیری از افزایش غیر عادی رطوبت و سردی در بدن و ناحیه لگن و مثانه می تواند باعث پیشگیری از ایجاد بی اختیاری مذکور گردد. این پیشگیری شامل مواردی مانند دستورات سبک زندگی در جهت حفظ صحت کل بدن و حفظ سلامت اعضای مجاور مثانه می باشد و شامل رعایت قوانین خوردن و آشامیدن، ورزش، وزن مناسب، خواب و بیداری، استحمام، مکان نشسستن می باشد.
در زمینه علل ایجاد بی اختیاری استرسی ادراری زنان و پیشگیری از آن در طب آلوپاتی و طب سنتی ایرانی مشترکات قابل ملاحظه ای هست. با این حال توصیه های طب سنتی در پیشگیری و اصلاح سبک زندگی بیماران جامعیت و گستردگی چشمگیری دارد و می تواند زمینه ساز تهیه برنامه ای مدون در این حیطه باشد. امید که استفاده از طب سنتی ایران در تهیه برنامه مدون آموزش جنس مونث از کودکی به ویژه در مراکز بهداشتی و درمانی و سایر مراکزی که زنان و مادران از گروه های هدف آن ها می باشند، در پیشگیری و کنترل این بیماری راه گشا باشد.