آینده پژوهی انقلاب اسلامی ایران

آینده پژوهی به لحاظ هستی شناسی پست مدرن بوده و عدم قطعیت اصل حاکم بر آن است. هدف آینده پژوهی نه «پیش بینی» بلکه «درنظرگرفتن» است. آینده پژوهی مطالعه آینده هاست و سه آینده «ممکن»، «محتمل» و مطلوب(مرحج) را به صورت همزمان در نظر می گیرد. با تقسیم مطالعات انقلاب به سه قلمرو فلسفه انقلاب، تئوری های انقلاب و نتایج انقلاب، پژوهش حاضر، در قلمرو مطالعات نتایج انقلاب ها جای می گیرد و می کوشد با استفاده از تکنیک هایی که مطالعات آینده پژوهی در اختیار می گذارد، آینده انقلاب اسلامی ایران را مورد مطالعه قرار دهد. تکنیک مورد استفاده در این پژوهش سناریونویسی است. در این راستا با در نظر گرفتن روند برنامه های اجرایی نیروهای اجتماعی مختلف فعال در نظام سیاسی جمهوری اسلامی، در قالب سه سناریوی «استحاله انقلاب اسلامی»، «براندازی انقلاب اسلامی» و «ترقی و پیشرفت انقلاب اسلامی»، آینده های ممکن، محتمل و مرحج پیش روی این انقلاب را بررسی می کند. از این سناریوهای سه گانه، دو سناریوی نخست، جزء آینده های نامطلوب و منفی قلمداد شده و سناریوی سوم نیز آینده مطلوب و مثبت به شمار می رود.