بررسی اثر جایگزینی بخشی از دانه جو با تفاله چغندرقند با و بدون دانه برشته کانولا بر عملکرد، هیستومورفومتری و فراسنجه های تخمیری روده کوچک بره های پرواری

تاثیر جایگزینی بخشی از دانه جو با تفاله چغندرقند با و بدون دانه برشته کانولا بر ریخت شناختی، الگوی اسیدهای چرب فرار و pH روده کوچک با استفاده از 24 راس بره نر عربی با میانگین وزن زنده 5/2± 7/23 کیلوگرم در یک طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2، عامل کربوهیدرات (جو یا تفاله چغندرقند) و عامل دانه برشته کانولا (با و بدون دانه برشته کانولا) به مدت 84 روز بررسی شد. جایگزینی بخشی از جو با تفاله چغندرقند موجب افزایش میانگین وزن روزانه شد (05/0>P). در بره هایی که بخشی از دانه جو با تفاله چغندرقند جایگزین شده بود، ضخامت ماهیچه، عمق کریپت و غدد برونر در دوازدهه و ارتفاع کرک، تعداد کرک، طبقه عضلانی، ضخامت بافت پوششی، عمق کریپت و نسبت ارتفاع کرک به عمق کریپت در ژژنوم و ارتفاع کرک و ضخامت طبقه عضلانی در ایلئوم افزایش یافت (05/0>P). افزایش وزن روزانه، تعداد غدد برونر، شمار کرک ها و ضخامت اپیتلیوم بره های تغذیه شده با جیره های حاوی دانه برشته کانولا، بیشتر بود (05/0>P). جایگزینی بخشی از دانه جو با تفاله چغندرقند و افزودن دانه برشته کانولا غلظت کل و غلظت هر کدام از اسیدهای چرب فرار را به صورت مجزا و همچنین pH مایع هضمی دوازدهه و ژژنوم را افزایش داد (05/0>P). بر اساس نتایج حاصل، جایگزینی دانه جو با تفاله چغندرقند و افزودن منبع چربی در جیره های با کنسانتره بالا به علت تغییر در تراکم اسیدهای چرب فرار و pH مایع هضمی روده کوچک با توسعه ریخت شناسی بافت روده کوچک، عملکرد بره ها را بهبود می بخشد.