تاثیر سطوح مختلف انرژی قابل سوخت وساز و پروتئین خام جیره بر عملکرد و سوخت وساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی

به منظور مطالعه اثر سطوح مختلف انرژی قابل سوخت و ساز و پروتئین خام جیره بر عملکرد و قابل سوخت و ساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یک روزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح انرژی قابل سوخت وساز (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (24، 26 و 28 درصد) در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. مقدار مصرف خوراک و افزایش وزن به طور هفتگی اندازه گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. میزان مصرف، دفع و ابقاء نیتروژن به صورت گرم به ازای هر پرنده در روز، درصدی از مصرف نیتروژن و گرم/کیلوکالری/انرژی قابل سوخت و ساز مصرفی و مقدار انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری جیره در دوره سنی 26 تا 28 روزگی اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد پرندگانی که جیره حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوخت وساز و 26 درصد پروتئین خام دریافت نمودند به طور معنی داری (05/0>P) افزایش وزن روزانه و میزان ابقاء نیتروژن به ازای هر واحد انرژی قابل سوخت و ساز مصرفی بالاتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند. بر اساس نتایج این آزمایش به نظر می رسد که بهترین سرعت رشد، بیشترین میزان ابقاء نیتروژن و بهترین بازده مصرف خوراک در بلدرچینهای ژاپنی در حال رشد با تغذیه جیره های حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوخت وساز و 26 درصد پروتئین خام حاصل می شود لذا میتوان این سطح از انرژی و پروتئین را به عنوان احتیاجات انرژی قابل سوخت و ساز و پروتئین جیره رشد بلدرچین ژاپنی توصیه نمود.