بررسی تاثیر متغیر های جمعیتی بر کیفیت محیط زیست بر مبنای مدل STIRPAT

اندازه و ترکیب جمعیت از مهم ترین متغیر های تاثیرگذار بر کیفیت محیط زیست می باشند. مطالعات تجربی در مورد تاثیر عوامل جمعیتی بر انتشار آلودگی نتایج بسیار متفاوتی داشته است. شناسایی و تعیین چگونگی و میزان تاثیر این متغیر ها بر کیفیت محیط زیست می تواند در اتخاذ سیاست ها و تدوین مقررات زیست محیطی نقش به سزایی داشته باشد.
در مطالعه حاضر با به کارگیری تجزیه و تحلیل اقتصاد سنجی و با استفاده از مدل STIRPAT و داده های مربوط به انتشار دی اکسید کربن در میان کشور های گروه دی هشت از سال 1995 تا 2010، به بررسی تاثیر متغیر های جمعیتی نظیر اندازه جمعیت، سن جمعیت، تمرکز جمعیت و شهرنشینی و نیز تاثیر تولید ناخالص داخلی (GDP) بر انتشار گاز دی اکسیدکربن پرداخته شده است.
نتایج حاکی از آن است که اندازه جمعیت و تمرکز جمعیت، تاثیر معنی داری بر انتشار گاز های گلخانه ای ندارند. از طرفی سن جمعیت بین 15 تا 64 سال، شهرنشینی و درآمد سرانه واقعی به ترتیب بیشترین تاثیر را در انتشار سرانه دی اکسید کربن در بین کشورهای عضو گروه دی هشت از خود نشان می دهند.
کشش بالای انتشار آلاینده ها نسبت به دوره سنی 15 تا 64 سال در جامعه ما از اهمیت بالایی برخوردار است، چرا که توزیع سنی جمعیت در این بازه سنی متراکم شده است. از آن جایی که این دوره سنی سهم بالایی در تولید و رشد اقتصادی و مصرف انرژی دارد، تاثیر بالایی نیز در انتشار CO2 خواهد داشت. بنابراین باید از طریق اقداماتی نظیر آموزش های فرهنگی حفظ محیط زیست و افزایش راندمان مصرف انرژی، تخریب محیط زیست توسط مصرف کنندگان را به کمترین حد کاهش داد.