تحلیل معیارهای موثر در شناسایی مناطق مستعد توسعه طبیعت گردی در مناطق بیابانی(مطالعه موردی: شهرستان ورامین، استان تهران)

صنعت گردشگری یکی از بخش های اقتصادی است که در صورت سرمایه گذاری مناسب، سود آن از بسیاری از بخش های اقتصادی دیگر بیشتر است. گردشگری و شاخه های مختلف آن بویژه طبیعت گردی و ژئو گردشگری در جهان امروز نقش متنوعی در زمینه های گوناگون فرهنگی، اجتماعی و همچنین بخش اقتصادی بازی می کنند. شناسایی و معرفی معیارهای موثر در توسعه طبیعت گردی مناطق بیابانی هدف این مطالعه می باشد.
در این مطالعه عوامل و معیارهای موثر در معرفی مناطق دارای قوت برای جذب گردشگر در دو گروه طبقه بندی شدند. این دو گروه شامل معیارهای مربوط به ویژگی های محیطی و اقلیمی و همچنین معیارهای مربوط به زیرساخت های رفاهی خدماتی است. هر یک از این معیارها دارای زیرمعیارهایی می باشند.
در این مطالعه با استفاده از سیستم های تصمیم گیری چند معیاره و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS[1]) زیرمعیارها و معیارهای شناسایی شده در رابطه با هدف وزن دهی و تلفیق شدند.
. طبق نتایج این بررسی منطقه مورد مطالعه دارای پتانسیل بالایی برای توسعه طبیعت گردی می باشد.