ارتباط حمایت های پرستاری با تنش والدی در مادران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان

تولد نوزاد نارس و بستری او در بخش مراقبت ویژه، تجربه ای استرس زا برای والدین می باشد. از سوی دیگر، حمایت از والدین به عنوان یکی از نقش های اصلی پرستاری مطرح شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین حمایت های پرستاری با تنش والدی در مادران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان انجام شد.
در یک مطالعه توصیفی همبستگی،153 نفر از مادران دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان به صورت مستمر و به روش نمونه گیری آسان در مطالعه شرکت نمودند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، تنش والدی مایلز و حمایت پرستار- والد مایلز استفاده شد. پرسشنامه تنش والدی شامل عوامل مربوط به نورها و صداهای محیط، ظاهر و رفتار نوزاد و تغییر در نقش والدی و پرسشنامه حمایت پرستار- والد شامل چهار بعد حمایت عاطفی، ارتباطی-اطلاعاتی، اعتمادبه نفس و مراقبت کیفی می باشد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار تحلیلی شامل آزمون ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز رگرسیون خطی چند متغیره در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
ضریب همبستگی پیرسون نشان داد از بین عوامل تنش زا، فقط عوامل مربوط به نورها و صداهای محیط با تمامی ابعاد و نمره کل حمایت پرستاری دریافت شده ارتباط مستقیم اما ضعیفی داشت (p<0/05، r=0.283) که بر اساس آنالیز رگرسیون خطی چندمتغیره این ارتباط معنی دار نبود (P>0.05). 9/86 درصد مادران حمایت پرستاری کم و تنها 1/13 درصد حمایت پرستاری زیاد دریافت کرده بودند. همچنین 8/60 در صد از آن ها تنش والدی زیادی را گزارش نمودند.
به نظر می رسد میزان حمایت پرستاری دریافت شده از سوی مادران برای کاهش تنش والدی در آن ها کافی نبوده است. لذا برنامه ریزی برای ارتقاء حمایت های حرفه ای پرستاری از مادران دارای نوزاد نارس در بخش مراقبت ویژه نوزادان ضروری به نظر می رسد.