ارتباط میان سرعت مصرف وعده های غذایی و ریفلاکس معدی مروی در بزرگسالان ایرانی

ارتباط میان سرعت غذا خوردن و ریفلاکس معدی- مروی در کشورهای خاور میانه کمتر بررسی شده است. این مطالعه، با هدف بررسی ارتباط میان سرعت مصرف وعده های غذایی با علایم ریفلاکس معدی- مروی در تعداد وسیعی از ایرانیان انجام ش.
در این مطالعه ی مقطعی، 4669 نفر به پرسش نامه ای در ارتباط با عادات مختلف غذایی پاسخ دادند. در مورد سرعت مصرف وعده های غذایی، سه سوال مطرح شد: «در هنگام غذا خوردن چقدر غذای خود را می جوید؟ کم، متوسط، زیاد»، «به طور معمول ناهار خوردن شما چقدر طول می کشد؟» و «به طور معمول شام خوردن شما چقدر طول می کشد؟ < 10 دقیقه، 20-10 دقیقه و > 20 دقیقه». ریفلاکس معدی- مروی به صورت داشتن سوزش معده (گاهی یا اغلب موارد) در طی سه ماه گذشته تعریف شد و شدت بیماری (سوزش سر دل) با استفاده از مقیاس 4 موردی (خفیف، متوسط، شدید و خیلی شدید) تعریف شد.
شیوع ریفلاکس معدی- مروی، 7/23 درصد بود. بعد از تعدیل مخدوشگرها، ارتباط معنی داری باقی ماند. در مدل تعدیل شده، کسانی که غذای خود را «کم» و «متوسط» می جویدند، افزایش خطر 94 و 38 درصدی در ابتلا به ریفلاکس معدی- مروی با شدت زیاد داشتند. هنگامی که تاثیر مشترک سایر عوامل مخدوشگر اعمال شد، رابطه همچنان معنی دار باقی ماند و کسانی که غذای خود را «کم» و «متوسط» می جویدند، افزایش خطر 91 و 35 درصدی در ابتلا به ریفلاکس معدی- مروی با شدت زیاد داشتند. همچنین، در مدل تعدیل شده، کسانی که ناهار خود را در بیشتر از 10 دقیقه می خوردند، کاهش خطر 30 و 25 درصدی در ابتلا به ریفلاکس معدی- مروی و شدت سوزش سر دل داشته اند.
در این مطالعه، یک ارتباط معنی دار معکوس میان سرعت مصرف وعده ی ناهار و مقدار جویدن غذا و علایم ریفلاکس معدی- مروی در جمعیت مورد مطالعه مشاهده شد.