بررسی هورمون ها و بیان ژن کلاسترین در بیماران آزواسپرم غیرانسدادی

هر گونه نقص در روند فرآیند اسپرماتوژنز می تواند موجب ایجاد نوعی از اختلالات ناباروری مردان به نام آزواسپرم غیرانسدادی شود. بررسی فاکتورهای درگیر در روند اسپرماتوژنز از جمله هورمون ها و ژن ها می تواند به درک مکانیسم ناباروری مردان کمک کند. هدف از انجام مطالعه بررسی بیان ژن کلاسترین در بافت بیضه بیماران آزواسپرمی غیر انسدادی می باشد. افزون بر این میزان هورمون های LH، FSH و تستوسترون نیز در خون این بیماران بررسی شد.
این یک مطالعه توصیفی شامل 42 مرد آزواسپرم غیرانسدادی می باشد که در پژوهشگاه رویان از خرداد تا اسفند 1395 انجام گردید. این بیماران بر اساس نتایج حاصل از نمونه برداری بافت بیضه، به دو گروه TESE+ (دارای اسپرم) و TESE- تقسیم بندی شدند. نمونه خون پیش از جراحی TESE از بیماران گردآوری و اندازه گیری میزان هورمون ها با تکنیک الایزا انجام گردید. RNA ژنومی از نمونه های بافت بیضه استخراج و تبدیل به cDNA شده و با تکنیک Rael-time PCR بیان ژن بررسی گردید.
بر اساس نتایج کمی به دست آمده از بررسی میزان بیان ژن کلاسترین، این ژن در گروه TESE+ نسبت به گروه TESE- بیان بالاتری داشت و این تفاوت از نظر آماری معنادار بود (0/035P=). میانگین هورمون های FSH و LH در گروه TESE+ به صورت نسبی پایین تر از گروه TESE- بود (0/07P= و 0/08P=). میانگین هورمون تستوسترون در بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (0/66P=).
میزان بیان ژن کلاسترین در گروه TESE+ نسبت به گروه TESE- بالاتر است. به دلیل اینکه بیماران TESE+ دارای اسپرم در بافت بیضه خود می باشند می توان نتیجه گرفت که این ژن ممکن است در فرآیند اسپرماتوژنز نقش داشته باشد.