سازگاری گیاهچه های حاصل ازکشت بافت گونه بومی و در معرض خطر قره قات (Ribes khorasanicum Saghafi & Assadi) در بسترهای مختلف

گونه قره قات خراسانی (Ribes khorasanicum) یکی از گونه های بومی خانواده تک جنسی Grossulariaceae می باشد که به دلیل چرای دام در گذشته و قوه نامیه پایین بذرهای آن، جمعیت آن به میزان زیادی کاهش یافته است. تکثیر آن در طبیعت تنها از طریق ریزوم صورت می گیرد، از آنجایی که تکثیر از طریق بذر و قلمه آن با موفقیت زیادی همراه نبوده است، تکثیر از طریق کشت بافت می تواند راه حل مناسبی برای احیاء رویشگاه های آن باشد. یکی از مشکلات کشت بافت سازگاری آن و تلفات زیاد گیاهچه های حاصل از کشت بافت در طی مرحله سازگاری است. از اینرو پژوهش پیش رو برای یافتن بستری مناسب به منظور سازگار نمودن این گونه ارزشمند دارویی انجام شد. بدین منظور، تاثیر ترکیب های مختلف از بسترهای پیت ماس، کوکوپیت، پرلایت و خاک روی زنده مانی، رشد ارتفاعی و ویژگی های ریشه گیاهچه ها طی دوره سازگاری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بسترهای مختلف تفاوت های معنی داری از نظر ارتفاع گیاهچه، درصد زنده مانی و تعداد برگ ایجاد کرده اند اما سطح تاج پوشش نهال ها از این نظر تفاوتی نداشته است. نتایج آزمون تجزیه واریانس ویژگی های ریشه نهال ها نشان داد که با تغییر بستر کاشت تغییر معنی داری در تعداد ریشه، طول ریشه و مجموع طول ریشه گیاهچه ها ایجاد شده است. درمجموع، با درنظرگرفتن ویژگی های مختلف گیاهچه ها از قبیل زنده مانی ، شادابی، ارتفاع، تعداد برگ و طول ریشه گیاهچه ها می توان نتیجه گیری کرد که مناسب ترین بستر برای ایجاد سازگاری گیاهچه های قره قات بستر پیت ماس است.