واحد واژگون مرتبه در ساختار گروه اسمی جمله در کلام حافظ

گروه اسمی یکی از واحدهای ساختاری زبان فارسی است که در مرتبه ای بالاتر از کلمه و پایین تر از بند قرار دارد. این واحد ساختاری دارای سه عنصر: وابسته پیش رو (پیشین)، هسته و وابسته پی رو (پسین) است با 4 جایگاه برای وابسته های پیش رو و 5 جایگاه برای وابسته های پی رو که از مجموع وابسته های پی رو واحد واژگون مرتبه وابسته پی رو شماره 5 می باشد. بر این اساس بخشی از پیچیدگی ساختار جمله، نتیجه پیچیدگی ساختار گروه اسمی مرتبط با واحدهای واژگون مرتبه آن است. این بررسی بر آن است که به تبیین وابسته ای که در گروه اسمی کارکرد توضیحی دارد و در نظریه ساختارگرایی مقوله و میزان واحد واژگون مرتبه نامیده می شود، بپردازد و این مقوله را در کلام حافظ بررسی نماید؛ چرا که حافظ شاعر برجسته ای است که از ظرفیت زبان، بالاترین بهره را برده و یکی از راه های بخشیدن ظرفیت معنایی متناسب کاربرد واحدهای واژگون مرتبه در گروه اسمی است که این ویژگی در کلام وی از بسامد بالایی برخوردار است.