مقایسه تعداد فرزندان زنده به دنیا آمده زنان شهری و روستایی مهاجر به تهران

مهاجرت به عنوان یکی از پدیده های جمعیتی در هر شکل و با هر انگیزه یا پیامدی، تاثیرات اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی گوناگونی را در سطوح محلی، منطقه ای، ملی و بین المللی به دنبال دارد؛ از دیگر سو باروری نیز در مطالعات علوم بهداشتی و جمعیتی جایگاه ویژه ای دارد و پژوهشگران این حوزه ها همواره به بررسی تغییرات و روند این مقوله از ابعاد مختلف پرداخته اند. هدف از مطالعه حاضر، مدلسازی میانگین تعداد فرزندان زنده به دنیا آمده زنان مهاجر شهری و روستایی به شهرهای استان تهران با استفاده از رگرسیون درختی می باشد.
داده ها بر اساس 2 درصد از داده های خام سرشماری سال 1390 به دست آمد و با استفاده از مدل رگرسیون درختی تحلیل شد. مدل های درختی، روش های آماری ناپارامتری هستند که پیش فرض های پیچیده و بعضا غیرقابل تحقق روش های پارامتری متداول را نداشته و از دقت مناسبی برای مدلسازی نیز برخوردار هستند. این روش ها تفسیر ساده نتایج را به دنبال دارند و از این رو مورد توجه بسیاری از پژوهشگران در حوزه های مختلف اعم از علوم اجتماعی قرار گرفته اند.
سن، سطح تحصیلی، وضعیت شغلی، دلیل مهاجرت و وضعیت استفاده از اینترنت زنان مهاجر شهری و سن زنان مهاجر روستایی، به عنوان متغیرهای تاثیرگذار در پیش بینی میانگین تعداد فرزندان زنده به دنیا آمده به دست آمد.
نتایج مستخرج از رگرسیون درختی حاکی از آن است که زنان مهاجر شهری در گروه های سنی بالاتر، با سطح تحصیلی پایین تر، غیرشاغل و کسانی که از اینترنت استفاده نمی کنند، میانگین تعداد فرزندان زنده بیشتری به دنیا آورده اند.