بررسی همبستگی بین نتایج آزمون های پاسخ برانگیخته شنوایی با محرک گفتاری و کشف فاصله در نویز در کودکان دچار اختلال پردازش شنوایی مرکزی سنین 8 تا 12 سال

پردازش زمانی شنوایی را می توان به صورت درک پوش زمانی یا تغییر ویژگی های دیرشی صوت در فاصله زمانی محدود و مشخص توصیف کرد و احتمال دارد در اکثر پردازش-های دیگر مانند مکان یابی، تمایز، پردازش الگو، یکپارچگی دوگوشی و تفکیک دوگوشی تا حدی نقش داشته باشد. حدت زمانی جزئی از حداقل مجموعه آزمون پردازش شنوایی مرکزی می باشد. آزمون فاصله در نویز ابزار باارزشی در تشخیص نقص های حدت زمانی می باشد. پاسخ شنوایی ساقه مغز نیز با استفاده از محرک گفتاری مناسب، پردازش ویژگی های زمانی گفتار و نیز فعالیت ساقه مغز در پاسخ به آغاز محرک را نشان می دهد. از آنجا که GIN و ABR مرکب توانایی حدت زمانی را بررسی می کنند. در مطالعه حاضر میزان همبستگی این دو آزمون و نیز امکان استفاده آزمون cABR به عنوان آزمون الکتروفیزیولوژیک پردازش زمانی در مجموعه آزمون تشخیص اختلال پردازش شنوایی مرکزی بررسی شده است.

20 کودک 8 تا 12 سال که با استفاده از چهار آزمون، اختلال پردازش شنوایی مرکزی آن ها تشخیص داده شده بود در این بررسی شرکت کردند و آزمون GIN برای همه آن ها انجام شد. سپس برای 9 نفر از این کودکان آزمون های ABR و cABR نیز انجام شد و نتایج آزمون GIN با نتایج آزمون ABR و cABR مقایسه شد.

بر اساس نتایج آزمون GIN این کودکان در پردازش زمانی نقص داشتند و این نتایج با آزمون cABR نیز تایید شد. بررسی همبستگی نشان داد بین آستانه کشف فاصله در آزمون GIN و شیب مجموعه V-A در آزمون cABR همبستگی وجود دارد.

هر دو آزمون GIN و ABR می تواند پردازش زمانی را بررسی کند، اما با توجه به عدم لزوم مشارکت فرد در آزمون cABR می توان برای بررسی در سنین پایین و افرادی که قادر به پاسخگویی در آزمون های رفتاری نیستند، از آن استفاده کرد.