بررسی شیوع نارسایی توجه- بیش فعالی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

اختلال کمبود توجه-بیش فعالی یک اختلال عصبی و ارثی است که در بزرگ سالی از بین نرفته و به عنوان یک بیماری مهم شناخته می شود. این اختلال به خصوص در دانشجویان مبتلا مشکلات بسیاری در زمینه های عاطفی، اجتماعی، تحصیلی و شغلی ایجاد می کند. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان علائم بیش فعالی و نارسایی توجه بالغین در دانشکده های علوم پزشکی شهید بهشتی بود.

گروه نمونه 230 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات آزمودنی ها توسط پرسش نامه دموگرافیک و پرسش نامه کانرز جهت تعیین ADHD در بزرگ سالان جمع آوری شد.

میزان شیوع کلی ADHD با نمره ≤T55، 31% و با احتساب نمره ≤T65، 8.9% به دست آمد. میزان ADHD در زیر مقیاس C (نشانه های کلی بیش فعالی/کم توجهی) با فراوانی 29% در نقطه برش ≤T55 و 9.5% در نقطه برش ≤T65دارای بیشترین فراوانی بود. زیرمقیاس D (شاخص بیش فعالی/کم توجهی) با فراوانی 26.8% در نمرات تی بالای 55 و زیرمقیاس A (کم توجهی -مشکل حافظه) در نمرات تی بالای 65 با فراوانی 7.8% دارای کمترین فراوانی بودند.

با توجه به میزان قابل توجهی از این اختلال در بین دانشجویان به نظر می رسد که غربالگری دانشجویان دارای این اختلال و نیز بررسی بیشتر در جهت کمک به بهبود عملکرد و روابط آنها ضروری باشد.