بهینه سازی سبد سرمایه گذاری تحت نظریه اعتبار فازی با استفاده از مدل میانگین-ارزش در معرض ریسک مشروط

با توجه به غیر قطعی بودن داده های مالی استفاده از روش های فازی باعث دقت بیشتری در مدل سازی می شود. هم چنین استفاده از سنجه ی ریسک ارزش در معرض خطر مشروط به این که اندازه ضرر را به سرمایه گذار نشان می دهد، به تصمیم گیری بهتر کمک می کند. در این مقاله با استفاده از سنجه ارزش در معرض ریسک مشروط و تخمین آن به وسیله نظریه اعتبار فازی اقدام به بهینه سازی سبد سرمایه گذاری شده است. به این منظور، بازده انتظاری پرتفوی به وسیله میانگین اعتبار فازی به دست آمده و سپس ارزش در معرض ریسک مشروط به وسیله همین نظریه تخمین زده شده است. در مرحله بعد با درنظر حجم معاملات هر دارایی به شکل یک عدد فازی ذوزنقه ای و به دست آوردن یک رابطه خطی بر مبنای نظریه اعتبار، محدودیت نقدشوندگی در مدل درنظر گرفته می شود. همچنین جهت کاراتر شدن مدل، محدودیت های کف و سقف نسبت های سرمایه گذاری و محدودیت کاردینالیتی در مدل درنظر گرفته شده است. مدل ارائه شده با توجه به استفاده از سنجه ریسک ارزش در معرض ریسک مشروط و همچنین درنظر گرفتن محدودیتهای کارا، می تواند به عنوان مدلی مناسب جهت انتخاب سبد سرمایه گذاری معرفی شود. در نهایت نیز جهت پیاده سازی مدل، یک مثال عددی با استفاده از 10 سهم از بورس اوراق بهادار تهران در سال 94 که به صورت تصادفی انتخاب شده اند، ارائه شده است.