بررسی روانکاوانه ی شازده کوچولو با استفاده از نظریات فروید و لاکان

یک مطالعه ی روانکاوانه، می تواند بیانگر این مطلب باشد که نویسنده ی یک اثر ادبی قادرست برای نگارش اثرش از خاطرات کودکی خود بهره گیرد. بنابراین اگر نوشته ای ادبی را در بوته ی نقد روانکاوانه قرار دهیم خواهیم توانست برای سوالات مطرح درمورد زندگی تخیلی نویسنده ای که از دوران کودکی اش برای نگارش اثر بهره برده پاسخ هایی بیابیم. با توجه به این نکته و با یادآوری این مطلب که تحقیقات زیادی به آنالیز و بررسی جنبه های متفاوتی از کتاب شازده کوچولو اثرسنت اگزوپری، پرداخته اند در این مقاله تلاش ما بر آن خواهد بود تا جنبه ی روانکاوانه و نمادین شازده کوچولو را بررسی نموده و به این پرسش پاسخ دهیم که چگونه شازده کوچولو، شناخته شده ترین اثر سنت اگزوپری، به فضای عاطفی و به برخی از عقده های روانی دوران کودکی نویسنده ی خود، اشاره کرده است. برای نیل به این هدف، به واکاوی عمق بخشی ازخاطرات به ذهن مانده و تحت تاثیر عقده های روانی شازده کوچولو، شخصیتی که کودک درون نویسنده را به تصویر می کشد خواهیم پرداخت. در این مطالعه، فروید و لاکان ما را درجهت شناخت قسمت های واپس زده و سرکوب شده در ضمیر ناخودآگاه نویسنده یاری خواهند کرد: فروید با تئوری های روانکاوانه اش بخصوص در رابطه با خودشیفتگی پنهان نویسنده و لاکان با نظریه ی روانکاوانه اش در مورد زبان نمادین کلمات و عبارات.