مقایسه ساختار مدیریت بحران در ایران، ژاپن، هند و ترکیه

بحران های طبیعی بر زندگی میلیون ها نفر در سراسر جهان تاثیر می گذارد و هزینه های اقتصادی و اجتماعی به وجود می آورد. مدیریت بحران های طبیعی می تواند این هزینه ها را کاهش دهد و جوامع را در برابر این بحران ها ایمن و مصون کند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ساختار مدیریت بحران های طبیعی ایران، ژاپن، هند و ترکیه است. روش پژوهش مقایسه کیفی است. روش گردآوری داده ها نیز روش کتابخانه ای و استفاده از اسناد و مدارک و گزارش سازمان های مرتبط است. جامعه موردمطالعه ایران، ژاپن، هند و ترکیه را در برمی گیرد.
یافته های پژوهش بیانگر تفاوت بحران های طبیعی رایج، تفاوت سطح و تمرکز مدیریت بحران های طبیعی در کشورهای موردمطالعه است. سازمان های مدیریت بحران در این کشورها درگذر زمان قدرت بیشتری به دست آورده اند و در ترکیه، ژاپن و هند زیرنظر عالی ترین مقام اجرایی قرار دارند اما در ایران زیرنظر وزارت کشور است. قوانین مرتبط با مدیریت بحران، درگذر زمان، از قوانین بخشی به قوانین جامع تبدیل شده اند که وظایف و اهداف سازمان های مرتبط را تعیین می کنند. قانون جامع مدیریت بحران در ایران دیرتر از سایر کشورها تصویب شده است.