مقایسه اثر تری نیتروگلیسیرین و میزوپروستول واژینال بر آمادگی سرویکس در حاملگی ترم

آمادگی سرویکس در زایمان واژینال ضروری است، لذا باید برای آمادگی سرویکس روشی ایمن و مناسب در نظر گرفته شود. امروزه جهت آمادگی سرویکس از روش های مختلفی از جمله ژل های استروژن، پروستاگلاندین ها و TNG استفاده می شود که ارجحیت آنها بر دیگری، نا مشخص است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر میزوپروستول و TNG واژینال بر آمادگی سرویکس در حاملگی ترم انجام شد.
این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1390 بر روی 148 بیمار پرایمی گراوید باردار با حاملگی ترم که با سرویکس نامطلوب (امتیاز بیشاپ کمتر یا برابر 4) کاندید القای زایمان واژینال شده و به بیمارستان علی بن ابیطالب (ع) زاهدان مراجعه کرده بودند، انجام شد. بیماران در دو گروه A (400 میکرو گرم TNG واژینال) و B (25 میکرو گرم میزوپروستول) قرار گرفتند. داده ها در دو گروه در فرم های مخصوص از طریق مشاهده ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون های آماری تی تست و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
بعد از تجویز دارو، میزان آمادگی سرویکس (001/0>p) و امتیاز بیشاپ (001/0>p) در گروه میزوپروستول واژینال به طور معنی داری بیشتر از گروه TNG بود. همچنین مدت زمان طول کشیده از تجویز دارو تا زایمان در گروه میزوپروستول واژینال به طور معنی داری کوتاه تر از گروه TNG بود (001/0>p). آپگار دقایق 1 و 5 در دو گروه مشابه بود. میزان بروز عوارض جانبی دارو قبل از زایمان در گروه میزوپروستول 11 مورد (9/14%) و در گروه TNG، 29 مورد (2/39%) بود که میزان بروز این عوارض در دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (001/0>p).
میزوپروستول در مقایسه با TNG سبب آماده سازیسریع ترو موثرتر سرویکس می شود و با عوارض جانبی کمتر همراه است.