بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانگرهای روان شناختی (استرس، کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله ای) در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

دیابت نوع 2، یکی از بیماری های مزمن است که اثرات جسمی و روانی عدیده ای برای فرد به دنبال دارد. پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (Acceptance and commitment therapy یا ACT) بر نشانگرهای روان شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گرفت.
پژوهش حاضر، از منظر نحوه ی اجرا، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد و آزمون پی گیری بود. جامعه ی آماری، شامل تمامی بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مرکز دیابت شهر کرمانشاه در سال 1395 بود که واجد پرونده ی درمانی بودند. 40 نفر با توجه به معیارهای شمول، به روش در دسترس انتخاب و به صورت جایگزینی تصادفی در دو گروه 20 نفره ی مورد و شاهد قرار گرفتند. افراد گروه مورد، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت نمودند، اما افراد گروه شاهد درمان خاصی دریافت نکردند. افراد شرکت کننده، پرسش نامه های راهبردهای مقابله ای Lazarus-Folkman، رویدادها و تغییرات زندگی خانوادگی (Family inventory of life events یا FILE) و فرم کوتاه پرسش نامه ی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت (Diabetes quality of life-brief clinical inventory یا DQOL-BCI) را تکمیل نمودند. تحلیل داده ها، با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت.
بین میانگین نمرات پس آزمون راهبردهای مقابله ای مساله مدار و هیجان مدار و نیز استرس، بعد از حذف اثر پیش آزمون، در گروه های مورد و شاهد، تفاوت معنی داری وجود داشت (010/0 P)، اما نتایج حاکی از آن بود که در متغیر کیفیت زندگی، تفاوت معنی داری بین دو گروه مورد و شاهد وجود نداشت (050/0 < P).
بر اساس نتایج این مطالعه، می توان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند در کاهش مشکلات بیماران مبتلا به بیماری های مزمن نظیر دیابت، اثرگذار باشد.