بررسی توانایی محاسبه دارویی پرستاران و عوامل مرتبط در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 95- 1394

عدم توانایی در محاسبه دوز دارویی در بخش های مراقبت ویژه شایع ترین خطای پزشکی می باشد که می تواند حتی در بیماران به شدت بدحال منجر به صدمات جدی و حتی مرگ شود.
هدف از مطالعه حاضر تعیین توانایی محاسبه دارویی پرستاران شاغل در بخش مراقبت های ویژه در مراکز آموزشی درمانی پژوهشی رشت در 95-1394 است.
. پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که توانایی محاسبه دارویی پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی را در سال 95-1394 مطالعه می کند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه ایبود مشتمل بر دو بخش که بخش اول شامل 7 سوال مربوط به اطلاعات شغلی فرد و بخش دوم شامل 4 سوال در رابطه با ریاضیات مربوط به تبدیل واحدهای متریک و 10 سوال مربوط به محاسبه داروهای وریدی در بخش مراقبت ویژه می باشد. تحلیل داده ها با استفاده از محاسبات آماری توصیفی (توزیع فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی اسپیرمن، من ویتنی، کورسیکال والیس) صورت گرفت.
یافته ها نشان دادند که وضعیت توانایی محاسبه دارویی نمونه های موردپژوهش 75 درصد در وضعیت خوب، 7/19 درصد در وضعیت متوسط و 33/3 درصد در وضعیت ضعیف بودند. تنها بر اساس بخش محل خدمت در میزان توانایی محاسبات دارویی اختلاف قابل توجهی مشاهده شد (0001/0 p=). بیشترین توانائی محاسبه دارویی در بخش جراحی قلب بود، و بیمارستان رازی کم ترین توانایی را در این بخش داشت و رابطه نسبت مثبت مستقیمی بین توانایی تبدیل واحدهای متریک و توانایی محاسبه دارویی وجود داشت (r=0/504). 176/0= R2 بیانگر آن است که 6/17 درصد توانائی محاسبات دارویی پرستاران به توانائی تبدیل واحدهای متریک آن ها وابسته است. در ضمن درصد محاسبه دارویی درست 67/21 درصد می باشد.
بر اساس یافته ها، بین توانایی محاسبه دارویی و توانایی تبدیل واحدهای متریک ارتباط کمی وجود دارد همچنین با توجه به درصد پایین محاسبه درست دارویی در نمونه های موردپژوهش، توجه بیشتر به برنامه ریزی مناسب به منظور ارتقا محاسبه دارویی ضروری به نظر می رسد.