بررسی اثر مکمل خوراکی زینک بر عملکرد بیضه در مدل شبیه سازی شده بی وزنی (مدل آزمایشگاهی سفرهای فضایی)

بررسی محیط های میکروگرانشی نشان می دهد سفرهای فضایی بر فیزیولوژی بیضه تاثیر می گذارد. از مدل تعلیق دم برای تقلید بی وزنی (میکروگرانشی یا میکروگراویتی) و اثر آن بر عملکرد بیضه در موش نر بالغ استفاده شد. 24 سر رت نر نژاد ویستار به چهار گروه شش تایی تقسیم شدند. بی وزنی به روش آویزان سازی از دم انجام شد و تجویز زینک به صورت محلول در آب صورت گرفت. گروه ها شامل مداخله 1: فقط شبیه سازی مایکروگراویتی (TS) و مداخله 2: مجموع شبیه سازی مایکروگراویتی و تجویز زینک یا روی (ZTS) بود که برای هر کدام یک گروه شاهد در نظر گرفته شد، مشتمل بر شاهد 1: بدون مداخله گر (G) ، شاهد 2: بدون مداخله شبیه سازی مایکروگراویتی و فقط تجویز زینک (ZG) بود. نمونه اپیدیدیم و اسپرموگرام تهیه شد. زینک، هورمون های FSH و LH اندازه گیری شدند. داده ها با نرم افزارSPSS 22 آنالیز شد. نتایج حاصل تاثیر بی وزنی به همراه زینک و روی سرمی را در ابتدا و انتهای تحقیق بر تستسترون،FSH و LH، حجم مایع سمن، تعداد، تحرک، غلظت اسپرم، وزن بیضه، اسپرم سر سالم، اسپرم ها با مورفولوژی طبیعی، طول و وزن بیضه، اسپرم با سر ناهنجار نشان داد. تفاوت FSH و LH گروه های تیمار شده با زینک نسبت به سایر گروه ها معنی دار نبود اما اثرات منفی بر برخی پارامترهای اسپرم به میزان معنی داری کاهش داد. این بررسی نشان میدهد تجویز زینک برای کسانی که در شرایط مایکروگراویتی و یا مشابه آن قرار می گیرند می تواند مانع از بروز آثار منفی در پارامترهای اسپرم شود.