الگوی پراکنش تیره پیچک در ایران: الویتهای حفاظتی

ارزیابی الویت ها مهم ترین اقدام در برنامه های حفاظتی محسوب می شود. تهیه نقشه تنوع و الگوهای انتشار به صورت متداولی در پایه ریزی الویت ها در مقیاس های متنوع به کار گرفته شده است. تیره پیچک در مفهوم محدود شده نمایانگر یک الگوی انتشار جهان وطن متشکل از اشکال متنوع زیستی و مشتمل بر 50-60 جنس از 1700-1600 گونه می باشند. تا کنون، مراکز تنوع و انتشار این تیره در مقیاس ایران و آسیا کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه بیانگر دقیق الگوهای انتشار و الویت های حفاظتی در قالب زیستگاهی و گونه ای در تیره مذکور در کشور می باشد. گونه های در معرض تهدید این تیره در ایران 4/20 درصد می باشد که غالبا در مناطق ایرانو-تورانی اکوسیستم البرز و زاگرس انتشار یافته اند. این در حالی است که بیش ترین تنوع تیره مورد نظر نیز در این مناطق استقرار یافته است. به علاوه، تعداد زیادی از آرایه ها در محدوده مناطق تحت حفاظت قرار می گیرند. علی رغم این، در خارج از مناطق حفاظت شده با چالش های متعددی چون تغییرات کاربری اراضی، پاک تراشی جنگل و چرای بی رویه در زیستگاه هایشان مواجه هستند. بنابراین، اقدامات حفاظتی سریع (مشتمل بر حفاظت داخل و خارج از زیستگاه) جهت حفاظت از آن ها بسیار ضروری به نظر می رسد.