برهمکنش تراکم گیاهی وکود نیتروژن در رقابت گندم با علف هرز جودره (Hordeum spontaneum) تحت تاثیر غلظت های علف کش سولفوسولفورون + مت-سولفورون در دو منطقه کرج و قم

به منظور ارزیابی تاثیر تیمارهای مختلف کود نیتروژن، تراکم گندم و مقدار علف کش سولفوسولفورون + مت سولفورون (توتال) بر پارامترهای رشدی علف هرز جودره و عملکرد گندم، آزمایشی در سال 1393 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، واقع در محمدشهر کرج و مزرعه تحقیقاتی جهاد کشاورزی استان قم به صورت اسپلیت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل: سه سطح تراکم گندم (300، 400 و 500 بوته در مترمربع) دو سطوح نیتروژن (240، 300 کیلوگرم در هکتار) و پنج سطح غلظت علف کش توتال (0، 20، 33، 45، 54 گرم ماده موثره در هکتار) بود. نتایج نشان داد برهمکنش تیمارهای مورد بررسی در دو منطقه معنی دار بود. تاثیر کاهشی افزایش تراکم گندم بر زیست توده علف-هرز جودره در غلظت های مختلف علف کش توتال، متفاوت بود. به نحوی که در غلظت های پایین علف کش، افزایش تراکم گندم منجر به کاهش علف هرز جودره شد. درحالی که با افزایش غلظت علف کش توتال، اثر کاهشی تراکم گندم بر روی زیست توده جودره حذف گردید. با توجه به بالا بودن کارایی مصرف کود نیتروژن در گندم، کاربرد سطح پایین کود نیتروژن منجر به بهره مندی بیشتر گندم و کاهش توان رقابتی جودره در آزمایش کرج گردید. در آزمایش قم اگرچه این روند بطورکلی مشاهده شد، ولی تغییرات از لحاظ آماری معنی دار شناخته نشد. به طورکلی می توان گفت که تلفیق کاربرد مصرف 240 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن به همراه تراکم 400 بوته در متر مربع گندم و اعمال 45 گرم در هکتار از علف کش توتال در منطقه کرج بهترین تیمار شناخته شد. درحالی که در منطقه قم تلفیق کاربرد مصرف 300 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن + تراکم 500 بوته در متر مربع گندم و اعمال 45 گرم در هکتار از علف کش توتال منجر به حداکثر عملکرد گندم گردید.