نقش پیش بینی کنندگی اهداف پیشرفت و باور های هوشی در ارتباط با جرات ورزی

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش پیش بینی کنندگی اهداف پیشرفت و باور های هوشی در ارتباط با جرات و رزی در دانش آموزان دختر پایه دوم مقطع متوسطه ناحیه دو شهر زاهدان انجام گرفت. روش پژوهش، توصیفی و طرح پژوهشی از نوع طرح های همبستگی می باشد.
در این پژوهش در مجموع تعداد 396 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات شامل سه پرسشنامه جرات و رزی گمبریل و ریچی (1975)، پرسشنامه اهداف پیشرفت میگلی و همکاران (1998) و پرسشنامه باور هوشی بابایی (1377) می باشد؛ که اعتبار آن ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 80/0، 93/0 و 81/0 برآورد گردید. برای تحلیل داده های پژوهش از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و آزمون t تک نمونه ای استفاده شد.
یافته های حاصل نشان داد که بین اهداف تبحری و عملکردی رویکردی و متغیر جرات ورزی رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد. این در حالی است که هدف عملکردی - اجتنابی با جرات ورزی رابطه معناداری نشان نداد. همچنین یافته ها نشان داد که دو نوع باور هوشی ذاتی و افزایشی با متغیر جرات و رزی رابطه معکوس و معنادار دارد.
نتایج این تحقیق حاکی از آن است که هدف عملکردی رویکردی و باور هوشی افزایشی می توانند جرات و رزی دانش آموزان را پیش بینی کنند.