تلفیق تکنیک GIS و RS و مدل های منطق فازی در مکان یابی مناطق مناسب پخش سیلاب

کنترل و ذخیره سازی سیلاب ها از جمله فاکتورهای بسیار مهم در جلوگیری از روند بیابان زایی به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک کشور می باشد. هدف از انجام این تحقیق شناسایی مناطق مناسب پخش سیلاب با استفاده از شبکه استنتاج فازی و تکنیک های سنجش از دور و GIS می باشد. در این تحقیق حوزه آبریز داورزن به عنوان یکی از سیل خیزترین حوضه های شمال شرق کشور از جهت موقعیت استراتژیک و قرارگیری اراضی کشاورزی سازمان اتکا انتخاب گردید. نقشه های موضوعی مختلف شیب، نفوذپذیری، پتانسیل تولید آلایندگی سازندها، حجم رواناب، عمق آبرفت با مقیاس 1:50000 به عنوان ورودی جهت آنالیز در بسته نرم افزاری ArcGIS 9.3 انتخاب شدند. نقشه کاربری اراضی نیز پس از انجام مطالعات میدانی و تعیین نقاط تعلیمی با استفاده از تصاویر ETM+سال 2002 در نرم افزار ENVI4.8 تهیه شد. جهت وزن دهی و تلفیق لایه های اطلاعاتی از روش شاخص همپوشانی، منطق بولین و مدل منطق فازی استفاده گردید. در این تحقیق روش فازی گاما 9/0 و روش شاخص هم پوشانی به علت دارا بودن بیشترین میزان هم پوشانی با عرصه های کنترل (به ترتیب 5 و 4 درصد) به عنوان بهترین روش انتخاب گردیدند. بررسی نقشه ها حکایت از نامناسب بودن مخروط افکنه بالادست اراضی کشاورزی سازمان اتکا داشت. چراکه به دلیل وجود سازند حساس به فرسایش در خروجی حوضه رسوبات مارنی در مخروط افکنه پایین دست انباشته گردیده و این منطقه را از نظر اجرای عملیات پخش سیلاب ناممکن ساخته است.