بررسی تاثیر چرای دام بر تغییرات زیست توده و بازآوری گونه های. Festuca ovina L و. Alopecurus textilis Boiss در مراتع منطقه ی پیست اسکی آلوارس در جنوب شرقی سبلان

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر شدت های مختلف چرای دام بر تغییرات بیوماس و تلاش بازآوری گونه های Festuca ovina L. و Alopecurus textilis Boiss. می باشد. سه شدت چرایی (سبک، متوسط و سنگین) با استفاده از روش 4 عامله تعیین شد. در هر مکان 3 ترانسکت 50 متری به طور تصادفی مستقر و روی هر ترانسکت ده پایه از هرگونه انتخاب و نمونه گیری اندام های هوایی و زیرزمینی در زمان گلدهی انجامشد. بعد از تفکیک اندام های زایشی و رویشی و توزین ماده خشک آن ها در هر دو گونه، داده ها به منظور بررسی عکس العمل گیاه در مقابل چرا و مقایسه مکان ها نسبت به اختصاص ماده خشک به اندام های مختلف در گونه های مورد مطالعه، با استفاده از آزمون های آماری تجزیه واریانس یکطرفه و توکی در نرم افزارSPSS16 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که شدت های مختلف چرای دام بر بیوماس کل و وزن (ساقه، برگ، ریشه، گل آذین و بیوماس هوایی) و طول (ریشه، گل آذین و ارتفاع هوایی) تاثیر معنی دار داشته است (01/0p<). نتایج حاصل از رابطه رگرسیونی بین وزن کل و وزن ماده خشک گل آذین گونه ها نشان داد که با کاهش وزن کل گونه های تحت چرا وزن گل آذین نیز کاهش یافته و همبستگی بین آن ها وجود دارد. تلاش بازآوری (درصد وزن خشک گل آذین به بیوماس هوایی) نیز با افزایش چرا افزایش یافته است. در گونه F. ovina وزن گل آذین به ترتیب در منطقه چرای سبک 38/2، چرای متوسط 91/1 و چرای سنگین 99/0گرم در متر مربع و در گونه A. textilis نیز به همان ترتیب 15/3، 58/2 و 53/1 گرم در متر مربع به دست آمد. درصد تلاش بازآوری در گونهF.ovina به ترتیب در شدت چرای سبک، متوسط و سنگین برابر 44/16، 77/19و24/20 درصد و در گونه A. textilisنیز به همان ترتیب93/16، 74/17و56/18 درصد به دست آمد. در مجموع، هر دو گونه در شدت چرای سنگین بیشترین میزان تلاش برای بازآوری را دارند و سهم بیشتری از منابع خود را به تولید مثل از طریق جنسی اختصاص می دهند.