پایداری شالیزارهای گیلان و عوامل موثر بر آن (مورد: شهرستان رشت)

پژوهش حاضر یک تحقیق توصیفی – همبستگی است و باهدف سنجش میزان پایداری در شالیزارهای استان گیلان و بررسی عوامل موثر در به کارگیری روش های کشاورزی پایدار انجام گرفته است. جامعه آماری شامل شالیکاران شهرستان رشت می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای محقق ساخته است که روایی و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ و آماره KMO مورد تائید قرار گرفت. با استفاده از تحلیل عاملی برای متغیرهای اصلی تحقیق، شاخص سازی شد. نتایج بیان گر این است که بین سطح سواد (505/0)، میزان درآمد حاصل از کشت برنج (283/0)، نوع نظام بهره برداری (447/0)، صرفه جویی در مصرف نهاده (378/0)، میزان دانش بومی شالیکاران (121/0r=)، میزان دانش فنی شالیکاران (289/0) و سطح دانش کشاورزی پایدار (944/0) با کشاورزی پایدار، رابطه مثبت و معنی دار در سطح 99 درصد اطمینان وجود دارد ولی بین سن شالیکاران، جنسیت، سابقه کار کشاورزی، تعداد افراد خانوار، میزان زمین شالیکاری، داشتن شغل غیر کشاورزی، شرکت در کلاس های آموزشی و ترویجی، دسترسی به تسهیلات و اعتبارات با کشاورزی پایدار رابطه معنی داری مشاهده نگردید.