مقایسه اثر داروی سدیم والپروات و کاربامازپین بر عملکرد جنسی در بیماران مصروع مذکر شهر همدان

داروهای ضد صرع اگر چه توانسته اند حملات صرع را تا حد زیادی کنترل کنند ولی عوارض آن ها از مشکلات این بیماران است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه اثر داروی سدیم والپروات و کاربامازپین بر عملکرد جنسی در مردان مبتلا به صرع می‏ باشد.
35 بیمار مذکر متاهل مبتلا به صرع با سابقه‏ ی یک سال مصرف کاربامازپین و 35 بیمار مصرف کننده سدیم والپروات با همان شرایط مقایسه شدند. عملکرد جنسی با استفاده از پرسشنامه‏ ی شاخص بین المللی عملکرد نعوظ International Index of Erectile Function که شامل: عملکرد نعوظ (Erectile function)، عملکرد ارگاسم (Orgasmic function)، نیاز جنسی (Sexual desire)، رضایت از مقاربت (Intercourse satisfactio) و رضایت کلی (Overall satisfactions) ارزیابی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمون های کای اسکوئر و من ‏ویتنی تجزیه و تحلیل شد.
میانگین مقیاس عملکرد جنسی در بیماران سدیم والپرات 6/93±53/42 بیشتر از بیماران کاربامازپین 13/49±51/68 بود (582/. (P=025 نفر (48/1%) گروه سدیم والپروات و 27 نفر (51/9%) از گروه کاربامازپین اختلال نعوظ داشتند (0/584P=). در تمام حوزه های عملکرد جنسی به جز نیاز جنسی (Sexual desire) میانگین گروه سدیم والپروات بیشتر از گروه کاربامازپین مشاهده شد.
نتیجه‏ گیری: اختلال عملکرد جنسی در مردان مبتلا به صرع به ویژه اختلال نعوظ از شیوع بالایی برخوردار است همچنین بیماران مصرف کننده سدیم والپروات در تمام حوزه‏ های عملکرد جنسی به جز نیاز جنسی وضعیت مناسب تری دارند.