اثر عصاره ی آقطی (Sambucus ebulus) و اریترومایسین روی تغییرات هیستومورفومتریک ناشی از آلبندازول در جفت موش صحرایی

گزارش هایی وجود دارد که آلبندازول از جفت عبور می کند و باعث ناهنجاری در جنین می شود. همچنین، شواهدی در دست است که علت اصلی عوارض ناشی از آلبندازول متابولیت سولفوکسید آلبندازول می باشد که در کبد تولید می گردد. به این منظور، اریترومایسین به عنوان مهار کننده ی آنزیم های متابولیزه کننده انتخاب شد. از سوی دیگر، رادیکال های آزاد از دلایل عمده ی اثرات و عوارض ناهنجاری زایی هستند. به این منظور، از عصاره ی گیاه آقطی به عنوان آنتی اکسیدان استفاده شد.
تعداد 42 سر موش صحرایی آبستن به 6 گروه تقسیم شدند. گروه اول، هم حجم با آلبندازول، نرمال سالین به صورت خوراکی، گروه دوم آلبندازول با دز 30 میلی گرم/کیلوگرم به صورت خوراکی، گروه سوم همراه با آلبندازول عصاره ی آقطی با دز 600 میلی گرم/کیلوگرم به صورت داخل صفاقی، گروه چهارم همراه با آلبندازول، اریترومایسین با دز 60 میلی گرم/کیلوگرم به صورت داخل صفاقی، گروه پنجم عصاره ی آقطی و گروه ششم اریترومایسین دریافت کردند. تمامی داروها در روزهای 11-9 آبستنی تجویز شدند. در روز بیستم آبستنی، برش های میکروسکوپی از جفت جنین ها تهیه و به روش هماتوکسیلین- ائوزین و تری کروم Mason رنگ آمیزی و مطالعه شدند.
بررسی میکروسکوپی نشان داد که در گروه آلبندازول ضخامت لایه ی اسپانژیوم نسبت به گروه شاهد افزایش و ضخامت لایه ی لابیرنت، کاهش معنی داری داشت. در گروه چهارم، ضخامت لایه ی اسپانژیوم نسبت به گروه آلبندازول به تنهایی تغییر معنی داری نداشت، اما ضخامت لایه ی لابیرنت افزایش معنی دار را نشان داد. در گروه سوم، ضخامت لایه ی اسپانژیوم در مقایسه با گروه آلبندازول کاهش و ضخامت لایه ی لابیرنت افزایش معنی داری داشت.
بر اساس نتایج این مطالعه، عصاره ی هیدروالکلی آقطی نسبت به اریترومایسین در کاهش عوارض ناشی از آلبندازول روی جفت موثرتر می باشد.