بررسی تاثیر تمرینات دست بر کارکرد و نقایص فیزیکی بیماران با استئوآرتریت دست

استئوآرتریت دست، به عنوان یکی از شایع ترین بیماری های مفصلی و یکی از عوامل ناتوانی در دوره ی سالمندی شناخته می شود. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات دست بر کارکرد و نقایص فیزیکی بیماران دچار استئوآرتریت دست صورت گرفت.
در این مطالعه ی شبه تجربی، 15 بیمار با تشخیص استئوآرتریت دست با نمونه گیری ساده انتخاب شدند. کارکرد دست، شدت درد، دامنه ی حرکتی و قدرت گرفتن دست بیماران به ترتیب با استفاده از پرسش نامه ی ناتوانی شانه، بازو و دست، مقیاس دیداری درد، گونیامتر و دینامومتر در ابتدا و پس از 8 هفته مداخله، مورد ارزیابی قرار گرفت. داده های این پژوهش با استفاده از آزمون Paired t تجزیه و تحلیل شدند.
پس از مداخله، درد کاهش معنی داری داشت. همچنین، دامنه ی حرکتی مچ و انگشت شست بهبود یافت و نیز قدرت گرفتن و کارکرد دست، پس از مداخله افزایش نشان داد.
تمرین درمانی، بر درد، دامنه ی حرکتی و قدرت گرفتن و کارکرد دست در بیماران دچار استئوآرتریت تاثیر مثبتی دارد و می توان از این روش در توان بخشی این عارضه استفاده کرد.