مقایسه ی اثر افزودن نیتروگلیسیرین، دگزامتازون و دارونما به لیدوکائین در بی حسی ناحیه ای داخل وریدی: یک مطالعه ی بالینی تصادفی

چندین مطالعه در مورد اثرات افزودن هر یک از داروهای نیتروگلیسیرین و دگزامتازون به لیدوکائین، بر کیفیت بی حسی ناحیه ای داخل وریدی انجام شده است. با این حال، مطالعه ای در مورد مقایسه ی اثرات افزودن این دو دارو به این منظور انجام نشده است. مطالعه ی حاضر، به منظور مقایسه ی اثرات افزودن نیتروگلیسیرین یا دگزامتازون به لیدوکائین بر کیفیت بیهوشی ناحیه ای داخل وریدی طراحی گردید.
در یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور، 90 بیمار با درجات بیهوشی I و II بر اساس American Society of Anesthesiologists (ASA) کاندیدای عمل جراحی انتخابی دست و ساعد، به طور تصادفی وارد یکی از سه گروه لیدوکائین (لیدوکائین + دارونما)، دگزامتازون (لیدوکائین + دگزامتازون) و نیتروگلیسیرین (لیدوکائین + نیتروگلیسیرین) شدند. زمان شروع بلوک های حسی و حرکتی و از بین رفتن آن ها، زمان شروع درد تورنیکه، میزان مواد مخدر مورد نیازدر طی ریکاوری بیماران و عوارض جانبی احتمالی، ثبت و در سه گروه مقایسه شد.
شروع بلوک حسی و حرکتی در گروه های دگزامتازون و نیتروگلیسیرین در مقایسه با گروه لیدوکائین سریع تر بود (050/0 > P). زمان از بین رفتن بلوک حسی و حرکتی، به طور واضحی در گروه دگزامتازون طولانی تر بود و مصرف مخدر نیز در این گروه در مقایسه با دو گروه دیگر کمتر بود (050/0 > P). اختلاف معنی داری از نظر شروع درد تورنیکه بین سه گروه وجود نداشت (050/0 > P). از نظر سن، جنس و مدت زمان عمل جراحی، اختلاف معنی داری بین سه گروه وجود نداشت (050/0 < P).
افزودن دگزامتازون به لیدوکائین در بی حسی ناحیه ای داخل وریدی، کیفیت بی حسی را بیش از نیتروگلیسیرین و دارونما بهبود می بخشد.