بررسی اثر زنجبیل در مقایسه با ویتامین E بر کشت آزمایشگاهی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند نژاد افشاری

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر عصاره زنجبیل و ویتامین E بر عملکرد سلول های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند بود. برای این منظور غلظت‏های مختلف از عصاره های آبی و هیدروالکی زنجبیل و ویتامین E بر زنده مانی، تشکیل کلونی و بیان ژن های مهار کننده (bcl2 و bcl2l1) و پیش برنده آپوپتوز (bax) در سلول های بنیادی اسپرماتوگونی آزمایش شدند. سلول های بنیادی اسپرماتوگونی از بیضه گوسفندان کشتار شده با استفاده از روش هضم آنزیمی دو مرحله ای استحصال و به روش حذف تمایزی خالص سازی شدند. سپس با استفاده از رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز و بیان شناساگرهای اختصاصی oct-4 و c-kit شناسایی شدند. نتایج نشان داد زنده مانی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در محیط کشت حاوی سطوح بالاتر از 800 میکروگرم بر میلی لیتر از عصاره هیدروالکلی زنجبیل بطور معنی داری در مقایسه با شاهد کاهش یافت (05/0>P). در حالی که بیشترین زنده مانی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی هنگام استفاده که 800 میکروگرم بر میلی لیتر از عصاره آبی زنجبیل بود و با افزایش غلظت ویتامین E (تا 100 میکروگرم بر میلی لیتر) زنده مانی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی افزایش یافت. بیان ژن bax در غلظت های موثر عصاره آبی زنجبیل (150 میکروگرم بر میلی لیتر) و ویتامین E (50 میکروگرم بر میلی لیتر) کاهش یافت در حالی که عصاره هیدروالکلی زنجبیل (150 میکروگرم بر میلی لیتر) و غلظت های بالای عصاره آبی (بیشتر از800 میکروگرم بر میلی لیتر) بیان این ژن را افزایش دادند. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه می توان از غلظت های 150 میکروگرم بر میلی لیتر از عصاره آبی زنجبیل و یا 50 میکروگرم بر میلی لیتر از ویتامین E به منظور بهبود شرایط کشت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند استفاده نمود.