بررسی بهبود صدمات تنش شوری در دانهال های خرمندی با پوتریسین و کیتوزان

شوری یکی از مهمترین عوامل محدودکننده ی رشد گیاهان است که با استفاده از مواد تعدیل دهنده تنش می توان از اثرات نامطلوب آن کاست. در این پژوهش پاسخ دانهال های خرمندی به تنش شوری کلرید سدیم و اثر دو ترکیب پوتریسین و کیتوزان بر کاهش اثرات ناشی از شوری مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در دانشگاه شاهد، در سال 1395-1394، به صورت فاکتوریل، شامل سه سطح کلرید سدیم (0، 30 و 60 میلی مولار) و پنج تیمار ضد تنش (شاهد، پوتریسین در دو غلظت یک و دو میلی مولار و کیتوزان در دو غلظت 25/0 و 5/0 درصد) بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که گیاه خرمندی در مراحل اولیه ی رشد، حساس به تنش شوری بوده و کاهش معنی داری در وزن تر ساقه، وزن تر ریشه، طول ساقه، طول ریشه و مقدار کلروفیل برگ در دانهال های تیمار شده با تنش شوری کلریدسدیم در مقایسه با شوری صفر مشاهده شد. در حالی که مقدار سدیم، درصد سوختگی برگ، درصد نشت یونی و مقدار مالون دی آلدهید در دانهال های تنش شوری کلریدسدیم افزایش یافت. تیمار پوتریسین به خصوص در غلظت دو میلی مولار به طور معنی داری اثرات ناشی از تنش شوری کلریدسدیم را در دانهال های خرمندی کاهش داده و موجب بهبود رشد رویشی ریشه و ساقه گردید، در حالی که تیمار کیتوزان اثر معنی داری در کاهش اثرات مضر ناشی از تنش شوری در این آزمایش نشان نداد. بنابراین دانهال خرمندی حساس به شوری بوده و از جمله تیمارهای موثر در افزایش تحمل آن به تنش شوری استفاده از پوتریسین می باشد.