تاثیر اصلاح کننده های خاک روی تعییرات آب نمود و رسوب نمود در شرایط آزمایشگاهی

عدم وجود اطلاعات کافی در خصوص چگونگی توزیع زمانی رواناب و رسوب ناشی از هر رگبار در حوزه های آبخیز از عمده مشکلات موجود در موفقیت پروژه های حفاظت آب و خاک است. حال آن که پژوهش های مرتبط با آن در مقیاس های مختلف و به ویژه در تعامل با کاربرد افزودنی ها بسیار کم مورد توجه قرار گرفته است. از این رو پژوهش آزمایشگاهی حاضر در قالب طرح کاملا تصادفی با تعداد سه تیمار و با سه تکرار به منظور بررسی اثر اصلاح کننده های آلی (کاه و کلش برنج و کود دامی) و غیرآلی خاک (پلیمر بیش اندوز TA-200) به ترتیب با مقادیر 5/0، 3/0 و 05/0 کیلوگرم بر مترمربع در فرآیند رواناب و رسوب خروجی از کرت و شیب 30 درصد برای خاک های شنی- لومی جمع آوری شده از عمق 20-0 سانتی متری خاک سطحی مراتع ییلاقی البرز در شمال ایران باران های شبیه سازی شده با شدت های 30، 50، 70 و 90 میلی متر بر ساعت انجام شده است. نتایج نشان داد که تیمارهای حفاظتی در مقایسه با تیمار شاهد توانستند تاثیر معنی داری (05/0 P<) در تغییرات آب نمود و رسوب نمود داشته باشند. علاوه بر آن، تغییرات آب نمود و رسوب نمود در شدت های مختلف نشان داد که تیمار حفاظتی کاه و کلش تاثیر بیش تری (60/45 درصد در مقایسه با سایر تیمارها از جمله شاهد) بر آب نمود و رسوب نمود در شدت های مختلف داشت.