مطالعهٔ کیفی: عوامل مرتبط با نقش مشاوره ای درمانگر توانبخشی

یکی از خدمات موردنیاز افراد دارای ناتوانی و خانواده های آن ها، راهنمایی و مشاوره تخصصی است. هم چنین مشاوره یکی از نقش های درمانگران توانبخشی، هنگام ارائهٔ خدمات توانبخشی محسوب می شود. هدف از انجام این پژوهش، بررسی عوامل مرتبط با نقش مشاوره ای درمانگر توانبخشی بود.
این مطالعهٔ کیفی با روش تحلیل محتوا اجرا شد. 19 مشارکت کننده با حداکثر تنوع، از طریق نمونه گیری هدفمند با رویکرد نظری، به روش متوالی و تدریجی تا رسیدن به اشباع اطلاعات از میان استادان و متخصصین حوزهٔ توانبخشی و حوزهٔ مشاوره و افراد دارای معلولیت انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبهٔ نیمه ساختار یافتهٔ عمیق و تحلیل داده ها (با رویکرد قراردادی) براساس مدل گرانهایم و لاندمن (2004) انجام شد. اطمینان از صحت و استحکام پژوهش با استفاده از معیارهای لینکلن و گوبا انجام گرفت.
از یافته های اصلی این پژوهش، ادراک مشارکت کنندگان دربارهٔ عوامل مرتبط با نقش درمانگر بود که همراه با چهار زیرمضمون نگرش و اعتقاد درمانگر، ویژگی های فردی، منافع درمانگر و آگاهی درمانگر شکل گرفت.
نتایج این مطالعه، بر تاثیر عمیق نقش درمانگر و عملکرد وی به عنوان مشاور توانبخشی تایید کرد؛ بنابراین ضروریست که مدیران و تعیین کنندگان خط مشی های سلامت با به کارگیری راهبردهای صحیح، به ترمیم ساختارهای ذهنی و عملکردی نامناسب درمانگران توانبخشی در حیطهٔ مشاوره بپردازند.