مقایسه ابعاد سلامت روانی و کیفیت زندگی مادران کودکان معلول، با مادران کودکان عادی

داشتن فرزند معلول ممکن است بر سلامت روانی والدین به ویژه مادران تاثیر منفی داشته باشد. هدف ازپژوهش حاضر، مقایسهٔ ابعاد سلامت روانی و کیفیت زندگی مادران کودکان معلول با مادران کودکان عادی بود.
جامعهٔ آماری شامل مادران دارای کودکان معلول، زیرنظر سازمان بهزیستی تبریز بود. به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 213 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که64 نفر جسمی حرکتی، 89 نفر ذهنی روانی و 60نفر حسی بودند درگروه عادی نیز، 71 مادر، از بین کارمندان بهزیستی شهرستان تبریز انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) و مقیاس کیفیت زندگی بهداشت جهانی (WHQOL) و برای تحلیل داده ها، از تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) استفاده شد.
در همه ابعاد سلامت عمومی به غیر از افسردگی، بین مادران دارای کودکان سالم با مادران دارای کودک معلول تفاوت معنادار وجود داشت (0٫01>p). در متغیر اختلال در کارکرد اجتماعی، بین گروه ذهنی روانی با گروه معلولان حسی ،نیز تفاوت معنادار مشاهده شد (0٫01>p)؛ اما، بین گروه های معلول در بقیه متغیر ها، تفاوت معناداری یافت نشد. همچنین، در همه ابعاد کیفیت زندگی، بین مادران دارای کودکان سالم با مادران دارای کودک معلول تفاوت معنادار مشاهده شد (0٫01>p)؛ اما بین سه گروه از مادران دارای کودک معلول در هیچ یک از ابعاد کیفیت زندگی تفاوت معنادار وجود نداشت.
داشتن کودک معلول، بدون توجه به نوع معلولیت، می تواند بر سلامت عمومی و کیفیت زندگی مادران تاثیر بگذارد.