بررسی میزان همبستگی ناگویی خلقی در افراد دارای گرایش های مرزی، با تکانشوری، آسیب به خود و رگه های شخصیت مرزی

هدف پژوهش حاضر بررسی میزان همبستگی ناگویی خلقی در افراد دارای گرایش های مرزی، با تکانشوری، آسیب به خود و رگه های شخصیت مرزی بود.
در این مطالعه ی مقطعی از نوع توصیفی-همبستگی ،350 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب و از بین آن ها 115 نفر که نمره مرزی آن ها بالاتر از خط برش بود به عنوان افراد دارای گرایش مرزی وارد پژوهش شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های ناگویی خلقی تورنتو-20، شخصیت مرزی (STB) و آسیب به خود (SHI) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و روش رگرسیون چند متغیره استفاده شد.
یافته ها نشان داد که بین ناگویی خلقی بارگه ی شخصیتی مرزی (01•0> p ،36•0r=)، تکانش گری ( 01•0>p ،87•0r=)، آسیب به خود (01•0> p ،67•0r=) رابطه ی مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که متغیر ناگویی خلقی و زیر مقیاس دشواری در تشخیص احساسات قادر به پیش بینی رگه های شخصیت مرزی، ناگویی خلقی و مولفه دشواری در تشخیص احساسات قادر به پیش بینی تکانشوری و ناگویی خلقی و مولفه های دشواری در تشخیص احساسات و دشواری در توصیف احساسات قادر به پیش بینی آسیب به خود بودند.
یافته ها نشان داد که ناگویی خلقی و مولفه ی دشواری در تشخیص احساسات تعیین گرهای اصلی رگه های شخصیت مرزی و تکانشوری بودند، همچنین ناگویی خلقی و مولفه های دشواری در تشخیص احساسات و دشواری در توصیف احساسات تعیین گرهای اصلی آسیب به خود بودند.