مطالعه تطبیقی معیارهای جرم انگاری در فضای سایبر در نظام کیفری ایران و آلمان

معیارهای جرم انگاری در فضای سایبر، درواقع نحوه گزینش قواعد اخلاقی و چگونگی تدوین آن در اغلب قوانین را تبیین می کنند. این رویکرد مبتنی بر معیارهایی مانند اصل فرعی بودن حقوق کیفری و اصل تفکیک در حمایت از داده و سایر اصول یادشده در کنوانسیون جرائم سایبر است. این پژوهش درصدد پاسخگویی به این پرسش است که جرم انگاری در فضای سایبر در دو نظام کیفری ایران و آلمان تا چه اندازه تحت تاثیر معیارهای بین المللی جرم انگاری در این قلمرو بوده و همچنین تجربه نظام کیفری آلمان در این زمینه چه دستاوردهایی برای حقوق کیفری ایران داشته است. برای پاسخگویی به پرسش اصلی این پژوهش از روش های کیفی مانند تحلیل گفتمان محتوای قوانین کیفری ایران و آلمان استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد قانون گذار آلمان به طور مطلق از داده های شخصی حمایت کرده، لیکن قانون گذار ایران تنها داده های حساس اشخاص را مشمول حمایت دانسته است. همچنین قانون گذار آلمان کودک بودن را نوعی آسیب تلقی کرده و در نحوه حمایت از اشخاص تفاوت قائل شده، ولی قانون گذار ایران چنین تفکیکی انجام نداده است.