بررسی سطح سرمی 25 هیدروکسی ویتامین D در شیرخواران مبتلا به برونشیولیت

برونشیولیت از شایعترین بیماری های دستگاه تنفسی تحتانی شیرخواران است. ویتامین دی، در برابر ابتلا به عفونت های دستگاه تنفسی تحتانی، نقش حفاظتی نشان داده است، بااین وجود نتایج محدود و متناقضی در ارتباط با سطح سرمی ویتامین دی با بروز برونشیولیت، در کودکان وجود دارد. هدف مطالعه ی حاضر مقایسه ی سطح سرمی این ویتامین در شیرخواران سالم و مبتلا به برونشیولیت حاد بود.
این مطالعه مورد-شاهدی در بیمارستان ابوذر شهر اهواز، از مهر ماه تا اسفند ماه سال 1393 انجام گرفت. سه گروه 45 نفره از شیرخواران، شامل گروه کنترل، برونشیولیت شدت کم و شدت زیاد، انتخاب شدند. معیار شدت برونشیولیت در این مطالعه، امتیاز حاصل از اندکس ارزیابی زجر تنفسی شیرخواران بود به طوری که امتیاز یک تا هشت برابر با شدت کم و امتیاز 9 تا 17 معادل شدت زیاد برونشیولیت لحاظ گردید. سپس ml 3 خون وریدی از آن ها گرفته شد و سطح سرمی 25(OH)D با استفاده از کیت مخصوص به روش آنزیماتیک سنجش گردید.
(44/4%)60 نفر از شیرخواران، دختر و مابقی پسر بودند. میانگین سنی گروه کنترل، برونشیولیت شدت کم و شدت زیاد به ترتیب 5/2±11/2، 5/8±10 و 4/7±9/8 ماه بود (0/1P=). میانگین سطح 25(OH)D در سه گروه کنترل، برونشیولیت شدت کم و شدت زیاد به ترتیب 19/4±28/3، 11/7±17/7 و nm/l 5/7±13/6 بود. تفاوت معناداری بین سطح 25(OH)D گروه کنترل و برونشیولیت شدت کم (0/001P=) و شدت زیاد (0/002P=) مشاهده شد، اما این اختلاف بین دو گروه برونشیولیت شدت زیاد و شدت کم معنا دار نبود (0/3P=).
در مطالعه ی حاضر سطح 25(OH)D، به طور معنا داری در گروه شیرخواران مبتلا به برونشیولیت، کمتر از افراد کنترل بود اما سطح 25(OH)D تاثیری بر شدت برونشیولیت نداشت