تغییرات ژنتیکی و اپی ژنتیکی در سرطان تیرویید: مقاله مروری

سرطان تیرویید یکی از بدخیمی های شایع غدد درون ریز است. پیشرفت های زیادی در مورد عوامل مولکولی بیماری زا مانند نقش اساسی مسیرهای پیام رسانی و اختلالات مولکولی آن در سال های اخیر انجام شده است. در حال حاضر درمان کارآمدی در مورد سرطان های تیرویید پیشرفته ای که شامل بدخیمی های خیلی کم تمایز یافته، آناپلاستیک و سرطان تیرویید متاستاتیک یا تمایز یافته عود کننده که به ید رادیو اکتیو پاسخ نمی دهند، وجود ندارد. در سال های اخیر، درمان های سرطان های پیشرفته تیرویید بر اساس شناسایی جهش های سرطان زای اصلی پیشنهاد شده است. اگرچه نتایج چند آزمایش در مرحله II نویدبخش است، هیچکدام از بیماران تحت درمان قرار گرفته کاملا به درمان پاسخ نداده اند و درمان در بهترین حالت تنها در کنترل وضعیت بیماران مبتلا به بیماری پیشرفته موثر است. اپی ژنتیک به مطالعه تغییرات ارثی در بیان ژن گفته می شود که بدون تغییر در توالی DNA اولیه رخ می دهد. مکانیسم های اصلی تغییرات ژنتیکی و اپی ژنتیکی شامل جهش، افزایش تعداد کپی ژن و متیلاسیون نابه جای ژن است. نواقص اپی ژنتیکی در بیشتر سرطان ها وجود دارد. ژن هایی که در کنترل تکثیر سلولی و تهاجم دخالت می کند و همینطور ژن های خاص تمایز تیرویید در سرطان تیرویید دچار متیلاسیون نابه جا می شوند و همراه با تغییرات ژنتیکی موجب پیشرفت تومور می گردند. بسیاری از این تغییرات مولکولی، مارکرهای مولکولی جدیدی را برای پیش آگهی، تشخیص و هدف های درمانی در مورد سرطان تیرویید ارایه کرده است. موضوع این مقاله در مورد رایج ترین تغییرات ژنتیکی و اپی ژنتیکی در سرطان تیرویید است.