اثر محافظتی زنجبیل بر آسیب قلبی ناشی از دیازینون از طریق سرکوب کردن فرایند استرس اکسیداتیو

دیازینون (DZN)، به عنوان یک سم ارگانو فسفره، در کشاورزی استفاده می شود و اثرات مخربی بر روی قلب دارد. زنجبیل، به عنوان یک گیاه دارویی دارای خواص آنتی اکسیدانی است. این مطالعه به منظور بررسی اثر زنجبیل در برابر سمیت قلبی ناشی از دیازینون در مدل رت، انجام پذیرفت.
در این مطالعه تجربی، 32 رت ماده از نژاد ویستار به صورت تصادفی به چهار گروه، کنترل، زنجبیل (100 میلی گرم/کیلو گرم/روز- گاواژ )، دیازینون (10 میلی گرم/کیلو گرم/روز- داخل صفاقی )، زنجبیل + دیازینون تقسیم شدند. زنجبیل یک ساعت قبل از درمان با دیازینون تجویز گردید و همه داروها به مدت 30 روز دریافت شدند. یک روز بعد از دریافت آخرین دارو، پارامترهای استرس اکسیداتیو (MDA و GSH )، تست های بیوشیمیایی سرمی و هیستوپاتولوژیکی قلب، ارزیابی شدند.
در این مطالعه، دیازینون به طور معنی داری استرس اکسیداتیو را افزایش داده است ( افزایش MDA و کاهش GSH ). تغییرات هیستوپاتولوژیکی القاء شده در بافت قلب با افزایش معنی دار مارکرهای آسیب قلبی (CPK و LDH ) در سرم همراه بود. زنجبیل به طور قابل ملاحظه ای استرس اکسیداتیو، CPK و LDH را کاهش داده، و تغییرات هیستوپاتولوژیکی را بهبود بخشید و داده ها با تست های one -way ANOVA و Tukey ارزیابی شدند.
استنتاج: زنجبیل با فعالیت آنتی اکسیدانی، با کاهش استرس اکسیداتیو نقش موثری در آسیب های قلبی ناشی از DZN دارد.